| کاربرد غیر ریاضیاتی(فلسفی) آموزش ریاضی |
| کد مقاله : 1470-PHTEZN |
| نویسندگان |
|
رسول اسکندری *1، مجتبی پورکریمی هاوشکی2 1استادیار گروه اموزش ریاضی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران 2استادیار گروه آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| هدف این پژوهش پرداختن به کاربرد و نقش غیر ریاضیاتی یا همان فلسفی ریاضیات است.هدف آن است تا نشان داده شود آموزش ریاضی باید باعث بهبود تفکر و رشد منش فلسفی دانش آموزان شود.به منظور دست یابی به هدف فوق از روش تحلیلی- استنتاجی استفاده شده است.در این پژوهش با مروری بر مبانی دو رویکرد مطلق گرا و ساخت گرا در آموزش ریاضی به استنتاج کارکردهای غیر ریاضیاتی آنها پرداخته ایم. آموزش ریاضی مطلق گرا و ساخت گرا باید بتوانند ویژگی های فلسفی زیر را در دانش آموزان ایجاد نمایند.آموزش ریاضی مطلق گرا باید بتواند:تلاش برای فهم قواعد ثابت،ارزش انتقال و فهماندن،دوری از سطحی نگری و ماهیت بازتوصیفانه هستی را منتقل نماید. آموزش ریاضی ساخت گرا نیز باید بتواند پذیرش نظریات به مثابه باورهای موجه، قدرت ساخت گرایانه ذهن بشر، تعامل آگاهانه مشارکتی و بررسی تبارشناسانه موضوعات و مفاهیم را منتقل نماید.اصولی که در تضاد و تناقض با هم نیستند و در یک پیوستار کامل کننده هم هستند. بر اساس یافته های فوق در حالت مطلوب، نتیجه رابطه مبانی فلسفی و آموزش ریاضیات به این گونه خواهد بود که مبانی فلسفی در گام نخست باعث هدایت فرایند آموزش و بالطبع تدریس ریاضی خواهند شد.یعنی رویکردهای مختلف فلسفی جهت دهنده به انتخاب هدف، تدوین محتوا، روش تدریس، نقش معلم و دانش آموز و در نهایت ارزشیابی در درس ریاضی خواهند شد.در گام دوم آموزش ریاضی هدایت یافته با مبانی فلسفی شکل دهنده منش فلسفی دانش آموزان خواهد شد. |
| کلیدواژه ها |
| آموزش ریاضی، مطلق گرایی، ساخت گرایی، کارکرد فلسفی ریاضیات |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |
